ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ... 2

Η τολμηρή αποκάλυψη 

και η ευαίσθητη κάλυψη…

Paul Gauguin, Δύο Ταϊτινές γυναίκες, 1899

Ομολογώ ότι ο Gauguin ανέβηκε τρομερά στην υπόληψή μου με αυτή την αποκαλυπτική του προσέγγιση. Η  Μπελίντα Τόμσον επιμελήτρια της έκθεσης , με τίτλο «Gauguin: Maker of Myth», που θα εγκαινιαστεί στις 30 Σεπτεμβρίου στην Tate Modern στο Λονδίνο, αναφέρει ότι η Ταϊτή τότε ήταν Γαλλική αποικία, παραδομένη στις ιεραποστολές και οι γυναίκες ήταν σεμνά ντυμένες και τις Κυριακές πήγαιναν ανελλιπώς στην Εκκλησία. Για αρκετό καιρό κάποιοι πίστευαν ότι ο Gauguin είχε μεταφέρει στον καμβά την πραγματική ζωή της Ταϊτής.  Τελικά ο τύπος μας αποκάλυψε πιθανότητα τις φαντασιώσεις του στο Ταϊτινό τοπίο , με αφορμή ίσως τις προσωπικές του ιδιωτικές του κατακτήσεις. Μας αποκάλυψε δηλαδή την ουσία, πίσω από κάθε σεμνότυφη ενδυμασία, αναζητώντας την αλήθεια στα έργα του.    

Κάτι ανάλογο εντόπισα σε δύο πρόσφατα δημοσιευμένα έργα αρχιτεκτονικής. Δύο έργα που ταυτίζονται θάλεγα με τις προσωπικές μου αναζητήσεις, που την περίοδο αυτή, μετά την γοητευτική εμπειρία των αρχετύπων*, με απασχολούν σε καθημερινή βάση. 

Στο Περού που ο πολιτισμός των Ίνκας έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα  μιας αληθινής αρχιτεκτονικής

Ο αρχιτέκτονας Luis Longhi σχεδιάζοντας την κατοικία Pachacamac στο Περού για ένα ζευγάρι ευαίσθητων φιλοσόφων,  ακολούθησε τις αξίες των Ίνκας. Σε ένα επιλεγμένο φυσικό τοπίο  προτίμησε να επιδιώξει την υποταγή στο περιβάλλον, απέφυγε τους γνωστούς συμβατικούς κώδικες «ένδυσης»  με κτίσματα επιφανή και κοινότυπα για να  ανάδειξη την ουσία του τοπίου μέσα  διακριτικές γεωμετρικές  χαράξεις.

Πρόκειται τελικά για μια ευαίσθητη κάλυψη που έχει ενδιαφέρον σαν απόπειρα. Παραπέμπει στα λουτρά του  Zumthor , αλλά δεν είναι  του επιπέδου του Gauguin! (στο περιοδικό ΚΤΙΡΙΟ, Αρχιτεκτονική  & Design No 7/2010 σελ. 108)

Τα πράγματα είναι πιο ενδιαφέροντα στην Αντίπαρο. Εδώ η ομάδα DECA ARCHITECTURE, που από καιρό εκτιμώ και παρακολουθώ συνεχίζουν το "Θεάρεστο" έργο τους, που μέσα στον ορυμαγδό της ανοικοδόμησης στο Αιγαίο, επιδιώκει τώρα να καλύψει με ευαισθησία ένα κενό στο φυσικό τοπίο , με μια εικαστική προσέγγιση που παραπέμπει και στο διάσημο έργο του Κώστα Βαρώτσου στην Ιταλία: La Morgia 1996-97,The Apennines,Abruzzo,Community of Gessopalena. 

Απλά εδώ πρόκειται για μια κατοικία που πιο σεμνά από την εικαστική πρόκληση Βαρώτσου συμπλήρωσε το τοπίο χωρίς τελικά να του αλλάξει την φυσιογνωμία του

 Η νέα επέμβαση αποτελεί συνέχεια  του γνωστού «κρατήρα» (φαίνεται στον λόφο αριστερά) που παρουσίασα και στο βιβλίο μου αρχέτυπα* (σελ. …) σαν ένα ξεχωριστό δείγμα μιας αληθινής αρχιτεκτονικής

Ακόμη και οι γνωστές απαιτήσεις των ιδιοκτητών που παραβαίνουν την σεμνότητα του τοπίου (βλέπε πισίνες κλπ) αντιμετωπίστηκαν από τους DECA στα πλαίσια της συνολικής σύλληψης. Οι DECA δούλεψαν ευλαβικά τις λεπτομέρειες, ώστε να αναδειχθεί μέσα από την σύνθεση το καίριο

Με αναφορές στις γνωστές αιγαιοπελαγίτικες  πεζούλες που η νέα αυτή κατοικία αποκαλύπτει μέσα από  την απλότητα της την γοητεία του τοπίου. Μόνη παραφωνία η βίαιη χάραξη των δρόμων με αδέξιες καμπύλες , μεγάλο πλάτος και σκληρό υλικό διάστρωσης

Η πέμπτη όψη όμως , ή μάλλον η τρίτη είναι χαρισματική!  Χάρηκα βέβαια και την διεθνή προβολή στο διαδίκτυο. Εύγε σε όλη την ομάδα!!! 

photos by erieta attali, ed reeve, julia klimi courtesy deca architecture