ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΑ: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΗΘΟΥΣ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ

με αφορμή μια  θεατρική φωτογράφηση

του έργου «ο ελέφας»
 

  

Θέατρο Στοά, Κ. Μποσταντζόγλου, «Ο ελέφας», Λήδα Πρωτοψάλτη 

 

Βρέθηκα στο Θέατρο Στοά την Παρασκευή 20 Απριλίου για την πρεμιέρα ενός ακόμη ελληνικού θεατρικού έργου με τίτλο «ο ελέφας» γραμμένο  από τον  Κώστα Μποσταντζόγλου.

Έφυγα εντυπωσιασμένος από την παράσταση αυτή και με μια ακατανίκητη έλξη να δοκιμάσω να την καταγράψω φωτογραφικά. Επέστρεψα μια βδομάδα μετά και από τις πίσω σειρές του θεάτρου αποτύπωσα με έναν τηλεφακό και σας μεταφέρω σκηνές ενός έργου που πραγματικά αξίζει να δείτε.

Θέατρο Στοά, Κ. Μποσταντζόγλου, « Ο ελέφας», Λήδα Πρωτοψάλτη, Θανάσης Παπαγεωργίου 

Είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Κώστα Μποσταντζόγλου, γιου του Μποστ, που έγραψε σε ηλικία 61 ετών με αφορμή ένα πείσμα.  Ήθελε απλά να αποδείξει στην γυναίκα του ότι θα μπορούσε να γράψει καλύτερα ένα θεατρικό έργο που είδαν  μαζί και δεν τους άρεσε και αυτή τον ειρωνεύτηκε… 

 

Θέατρο Στοά, Κ. Μποσταντζόγλου, « Ο ελέφας», Θανάσης Παπαγεωργίου  

Ο Θανάσης Παπαγεωργίου  δεν πτοείται όταν κάποια  θεατρικά νεοελληνικά κείμενα αποτελούν πρωτόλεια ή είναι σχετικά ατελή. Συνεπής στον στόχο του,   συνεργάζεται δημιουργικά με τους συγγραφείς και καταφέρνει να «απογειώσει» το κείμενο και να χτίζει μοναδικές παραστάσεις.

Στην παράσταση αυτή σκηνοθετεί και φωτίζει την εξαιρετική για άλλη μια φορά Λήδα Πρωτοψάλτη, που υπηρετεί τον ρόλο της με μοναδικό τρόπο …

 Θέατρο Στοά, Κ. Μποσταντζόγλου, « Ο ελέφας», Λήδα Πρωτοψάλτη

 Θέατρο Στοά, Κ. Μποσταντζόγλου, « Ο ελέφας», Λήδα Πρωτοψάλτη

Θέατρο Στοά, Κ. Μποσταντζόγλου, «Ο ελέφας», Εύα Καμινάρη, Λήδα Πρωτοψάλτη

…και χτίζει αριστοτεχνικά μια ίντριγκα με την χυμώδη ανιψιά της, την Βούλα που υποδύεται η Εύα Καμινάρη. 

 Θέατρο Στοά, Κ. Μποσταντζόγλου, «Ο ελέφας», Λήδα Πρωτοψάλτη,  Εύα Καμινάρη

 

Η Καμινάρη είναι αποκαλυπτική. Κρατάει αριστοτεχνικά τις ισορροπίες ενός αβανταδόρικου ρόλου, χωρίς να παρασύρεται σε εύκολες ερμηνείες. Λάμπει στον υποφωτισμένο σκηνικό χώρο και αποτελεί την ζωηρή πινελιά σε ένα επαρχιακό δραματικό σκηνικό.

Θέατρο Στοά, Κ. Μποσταντζόγλου, «Ο ελέφας», Εύα Καμινάρη

Ο  Γιώργος Ζιόβας, στο ρόλο του Τάσου,  συμπληρώνει το κουαρτέτο. Εκφραστικός κουτοπόνηρος επαρχιώτης, που με χειρονομίες και μορφασμούς αναζητά την επιβεβαίωση και την συγκάλυψη. 

Θέατρο Στοά, Κ. Μποσταντζόγλου, «Ο ελέφας», Γιώργος Ζιόβας

Θέατρο Στοά, Κ. Μποσταντζόγλου, « Ο ελέφας», Γιώργος Ζιόβας, Θανάσης Παπαγεωργίου

 

Το σκηνικό που επιμελήθηκε  η Λέα Κούση είναι απέριττο και ευρηματικό. Παραπέμπει στις μαριονέττες και τον Μπάρμπα Μυτούση.

Μια αφαιρετική επιλογή που επιτρέπει να αναδειχθούν με τον καλύτερο τρόπο οι απόκρυφες σχέσεις των ανθρώπων της ελληνικής απόμακρης επαρχίας.

Μια παράσταση που κινείται  από την κωμωδία στο δράμα και την έκπληξη.

 

Με τον Θανάση Παπαγεωργίου μας συνδέει μια μακρόχρονη  φιλία από την δεκαετία του ΄70. Από την εποχή που οι φίλοι συμπληρώναμε τον απαιτούμενο αριθμό των ελάχιστων θεατών για να γίνει η παράσταση.  Από τότε τιμώ τον Παπαγεωργίου που μαζί με την Λήδα Πρωτοψάλτη που επί 40 χρόνια αγωνίζονται σε ένα συνοικιακό θέατρο στου Ζωγράφου, να προβάλλουν τα νεοελληνικά έργα, με στόχο να περισώσουν ότι μπορεί να περισωθεί από αυτό που λέγεται «πολιτισμός» και  να διατηρήσουν μια εθνική ταυτότητα και μία μνήμη. 

 Θανάσης Παπαγεωργίου

Η εντιμότητα, η αξιοπρέπεια  και το καλλιτεχνικό ήθος είναι τα βασικά συστατικά που χαρακτηρίζουν την «Στοά « και  έλκουν τους αμέτρητους τακτικούς φίλους της που συνεχίζουν να την στηρίζουν και να παρακολουθούν ευλαβικά τις παραστάσεις της. Και η τελευταία χειρονομία του Παπαγεωργίου, να αρνηθεί την πενιχρή και  απαξιωτική επιχορήγηση που ενέκρινε η Γνωμοδοτική Επιτροπή («που δεν σιτίζεται από τους επιχορηγούμενους» !!!) του Υπουργείου Πολιτισμού, ωθεί όλους εμάς τους φίλους να στηρίξουμε αυτή την ιστορική πορεία, που αναδεικνύει με το καλύτερο τρόπο το νεοελληνικό θέατρο και τον πολιτισμό μας.

Υ.Γ. Περισσότερα για τα περί επιχορηγήσεων διαβάστε εδώ στο μπλογκ του Θανάση Παπαγεωργίου.
Y.Γ. 2  Διαβάστε πίσης στον ιστότοπο του Νίκου Σαραντάκου κείμενο - κριτική για την παράσταση.

 

↑ Click images to enlarge the photos 

 Σημείωση: Μπορείτε να μεγενθύνετε το μέγεθος της εικόνας του μπλογκ στην οθόνη σας,  πατώντας Ctrl και στρέφοντας το ροδάκι του ποντικιού προς τα πάνω

Ο LUCIEN FREUD ΣΤΗΝ NATIONAL PORTRAIT GALLERY ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ

σπαράγματα ενός συγκλονιστικού έργου

Lucien Freud,  Girl with a White Dog, 1950, detail

Φόβο, μελαγχολία, θλίψη, απόγνωση, απελπισία, αισθάνθηκα, ένοιωσα, από τα πρώτα ήδη λεπτά στις αίθουσες της National Portrait Gallery, του Λονδίνου. Στεκόμουν μαγνητισμένος επί ώρα  μπροστά στα πρώτα έργα αυτού του εβραϊκής καταγωγής, χαρισματικού καλλιτέχνη, που εγκατέλειψε το Βερολίνο και έζησε στο Λονδίνο μέχρι τα 88 του χρόνια. 

Lucien Freud,  Girl with a White Dog, 1950

Είναι η πρώτη φορά που δεν άντεξα να συνεχίσω και στην μέση της έκθεσης ζήτησα την άδεια να βγω έξω και να καθίσω κάπου αναζητώντας  να ηρεμήσω. Η απίστευτη μαστοριά αυτού του καλλιτέχνη που «Ζωγραφίζει  τους ανθρώπους όχι για αυτό που μοιάζουν αλλά για αυτό που είναι»,  αναδύεται μέσα από την  μοναδική απεικόνιση της λεπτομέρειας δραματικών  εκφράσεων.

 Lucien Freud, self portrait

Η έκθεση αυτή που προετοίμασε ο ίδιος πριν πεθάνει, αποτελεί ένα  μεγάλo αφιέρωμα στις προσωπογραφίες του. Έχω πραγματικά την διάθεση να φιλοξενήσω σε αυτό το μπλογκ όλα τα έργα που με συγκίνησαν αλλά ξέρω ότι είναι αδύνατον.

Δεν είναι επίσης δυνατόν, να μεταφέρω έστω και ίχνη από αυτά τα αισθήματα μέσα στο αναγκαστικά μικρό μέγεθος των εικόνων ενός μπλογκ. Θα τολμήσω όμως να επιλέξω κάποια σπαράγματα, από τα έργα του, να αποσπάσω κάποιες λεπτομέρειες που εκτιμώ ότι στο δεδομένο μέγεθος της εικόνας αποδίδουν σε ένα βαθμό την αίσθηση των έργων. Το έχω πραγματικά ανάγκη να επιδιώξω να σας βάλω λίγο στο κλίμα που βρέθηκα και εγώ. Για μένα αυτή η συγκίνηση έχει σημασία, όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν στα βιβλία και το διαδίκτυο. Απόλαυστε λοιπόν αυτά τα ενδεικτικά επιλεγμένα έργα μεγενθύνοντας τα.

Lucien Freud,

Man with a feather (self portrait), 1943, Detail

Lucien Freud,

Girl  in a Dark Jacket, 1947, Detail

Lucien Freud,

Girl  with a Kitten , 1947, Detail

Lucien Freud,

Girl  with Roses, 1947-8, Detail

Lucien Freud,

Girl in a White Dress, 1947-8, Detail

 

Lucien Freud,

Head of a Woman, 1950, Detail

Lucien Freud,

Portrait of John Minton, 1952,

Lucien Freud,

Portrait of ….., 1952, 

 

Lucien Freud, Boy's Head,1952,

Lucien Freud, Pregnant girl, 1960-1,

Lucien Freud, Naked Portrait  1972-3,

Bernard Bruce, Sue Tilly («Big Sue») posing for Lucien Freud, 1996

Lucien Freud, Benefits Supervisor Sleeping, 1995

Lucien Freud, Sleeping by the Lion Carpet, 1996

(η Σού Τίλεϊ, μπροστά στο γυμνό πορτρέτο της «Big Sue»)

Θα ήθελα να κλείσω, με το τελευταίο του  έργο που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.

 

Lucien Freud, Portrait, of the Hound, 2011

↑ Click images to enlarge

 

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ 1η

όταν πετούν «οι γερανοί»…

…εντυπωσιακή η εικόνα του Λονδίνου από το café της  Tate Modern.

Αμέτρητοι γερανοί ίπτανται πάνω από την πόλη. Ανεβοκατεβαίνουν και στροβιλίζονται αδιάκοπα, με το ράμφος προς τα πάνω, εκφράζοντας ένα ανοιξιάτικο οργασμό ανοικοδόμησης. Τα κινούμενα αυτά κομψά «ιπτάμενα οικοδομικά εργαλεία», δίνουν μια διαφορετική διάσταση, όταν ξεφυτρώνουν ανάμεσα στα γοητευτικά παλιά μνημεία και κτίρια της πόλης και  τις σύγχρονες κατασκευές, εμπλουτίζοντας το γοητευτικό περίγραμμά της. Όλα εδώ σχεδόν έτοιμα, για να υποδεχτούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012.

 

«Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία» που αποφάσισε να παγώσει ολοσχερώς τέτοιες εικόνες για το μέλλον, αφήνοντας επιδεικτικά ανεκμετάλλευτα ακόμη και τα κονδύλια του ΕΣΠΑ για την Ελλάδα.

Ο κρατικός μηχανισμός εξακολουθεί να κοιμάται…

↑ Click images to enlarge

 

 

 

«ΚΡΕΟΠΩΛΕΙΟΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ»

έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας, στην πόλη...

Μεγάλη Εβδομάδα: Ο αμνός αμέριμνος, «εν μέσει οδό», ανάμεσα στους περαστικούς, δεμένος από το πόδι του τραπεζιού περιμένει υπομονετικά τον αγοραστή του.

Λίγο πιο κάτω «εν μέσει οδό», οι αμνοί σφάζονται παρουσία του πελάτη. Καλοντυμένοι κύριοι, ξυπόλυτοι πιτσιρικάδες, αργόσχολοι περαστικοί παρακολουθούν την σφαγή και την εκδορά των αμνών και εριφίων, με όλους τους κανόνες της υγιεινής(!). Θέαμα πασχαλινό μπροστά στο Κρεοπωλείο «Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ»

Και όλα αυτά στο κέντρο της Αθήνας, ανάμεσα σε υπέροχα νεοκλασσικά μόλις στις 20 Απριλίου του 1918.

Μεγάλη Εβδοmάδα στην Αθήνα. Τα αρνιά σφάζονται.

Φωτογραφίες: Machard Pierre, 1918

© Ministere de la Culture (France) – Mediatheque de l'Architecture et du Patrimoine – Diffusion RMN

με αυτές τις μνήμες για την πόλη...

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!