Monday, March 11, 2024

 

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ:

1. 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ: 
«ΑΚΤΑΙΩΝΟΣ ΓΑΜΟΙ»
2.
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΗΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΗΣ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ
3.
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
4.
ΑΡΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εντός εκτός και επί τα αυτά
ΦΩΤΟΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΑ. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ.


Τέσσερις διαφορετικές ενδιαφέρουσες εκδόσεις, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, παρουσιάζονται στην συνέχεια εν συντομία. Στην πρώτη ο αρχιτέκτων Κώστας Μωραΐτης μας αιφνιδιάζει με ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα, διδακτικό και εκτεταμένο πόνημα, με τολμηρές προσεγγίσεις, που διευρύνουν μεθοδικά την συμβατική έννοια του τοπίου. Ακολουθεί ο συλλογικός τόμος με τίτλο Εγχειρίδιο της Λαγκαδινής Παραδοσιακής Τέχνης της Πέτρας, στον οποίο συμμετέχουν με άρθρα τους σημαντικοί αρχιτέκτονες και θεωρητικοί. Μία πρωτοβουλία του σωματείου «Άνθη της Πέτρας». Οι επί τριάντα χρόνια δραστηριότητες του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Κρήτη και η παρουσίαση της μόνιμης συλλογής, εμπεριέχονται στον καλαίσθητο τόμο που παρουσίασε πρόσφατα η τεχνοκριτικός και καλλιτεχνική διευθύντρια Μαρία Μαραγκού. Τέλος, παρουσιάζεται το τελευταίο βιβλίο του εκ Θεσσαλονίκης πολυπράγμονα Άρι Γεωργίου, αρχιτέκτονα, φωτογράφου συγγραφέα και όχι μόνο, με αυτοβιογραφικές αναφορές και κείμενα γραμμένα με αφορμή φωτογραφικές εικόνες.

1.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ: «ΑΚΤΑΙΩΝΟΣ ΓΑΜΟΙ»

Κείμενα για το Τοπίο,  την πολιτισμική του προσέγγιση και τον Σχεδιασμό του


διευρύνοντας μεθοδικά την συμβατική έννοια του τοπίου


Με τον Κωνσταντίνο Mωραΐτη γνωριζόμαστε από τις αρχές της δεκαετίας του 80, όταν τα γραφεία μας ήταν σε κοντινή απόσταση. Tο δικό μου στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, δίπλα στο ξενοδοχείο Park και του Κωνσταντίνου στην οδό Μαυροματαίων. Ήταν μια πολύ γόνιμη περίοδος. O Κωνσταντίνος με την ομάδα «Aλαλητός» είχαν αρχίσει να κερδίζουν το ένα μετά το άλλο βραβεία σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και την ίδια περίοδο είχαν ήδη ξεκινήσει και οι πρώτες δημοσιεύσεις έργων μου σε ελληνικά και ξένα αρχιτεκτονικά περιοδικά. Μέσα σε αυτό το κλίμα μιας υπέρμετρης δράσης στο χώρο της αρχιτεκτονικής, υπήρχε μια έντονη ανάγκη διαλόγου, αναζητώντας ένα θεωρητικό πλαίσιο για να εντάξουμε για να προσδιορίσουμε το χαρακτήρα και το περιεχόμενο της δουλειάς μας. Δεν ξεχνώ αυτές τις ατελείωτες συζητήσεις, που ξεκινούσαν βράδυ και συνεχιζόταν μέχρι αργά τη νύχτα σε τακτικά χρονικά διαστήματα.


Παρακολουθώντας στη συνέχεια την διαδρομή του Μωραΐτη, διέκρινα ειδικά την περίοδο που ήταν ήδη καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μια εμμονή κυρίως σε επίπεδο διαλέξεων στο θέμα του τοπίου, σε μια εποχή που η υπόθεση τοπίο απουσίαζε από το διδακτικό πλαίσιο σχολής. Αυτή η εμμονή προκάλεσε ερωτηματικά και μια αίσθηση μιας διεκδίκησης, προκαλώντας συζητήσεις και αμφιβολίες. Σταδιακά όμως, παράλληλα με το διδακτικό και το σημαντικό αρχιτεκτονικό του έργο, με την εμμονή του και την συνεχή του αναφορά στο τοπίο σε διαλέξεις και παρουσιάσεις βιβλίων, ο Μωραΐτης κερδίζει έδαφος και εδραιώνεται στις συνειδήσεις μας ως θεωρητικός του τοπίου.

ο Κώστας Μωραΐτης

Και αίφνης, όταν πλέον ο Μωραΐτης βρίσκεται πλέον στη θέση του ομότιμου καθηγητή, κατέφτασε με κούριερ ένας τόμος με πάνω από 700 σελίδες, που ξεφεύγει εντελώς από την αισθητική γνωστών βιβλίων αρχιτεκτονικής. Ένας τόμος που παραπέμπει σε εκδόσεις μιας άλλης εποχής, με μια εξαιρετικά πυκνή σελιδοποίηση, με αναρίθμητες εικόνες και σχέδια που από πρώτη ματιά, δημιουργεί ερωτηματικά για την «παλαιάς κοπής» εκδοτική αισθητική του, από τον εκδοτικό οίκο ΤΖΙΟΛΑ, εγκλωβισμένο προφανώς στις αυστηρές και παράδοξες προδιαγραφές του «Εύδοξου», της Υπηρεσίας Διαχείρισης Διδακτικών Συγγραμμάτων.


Παράλληλα όμως προκαλεί και μια έντονη περιέργεια όχι μόνο λόγω του παράδοξου τίτλου, αλλά και της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας εικονογραφίας που δεν σχετίζεται μόνο με το τοπίο, όπως συνήθως είναι εγγεγραμμένο στην κοινή μας λογική, αλλά παραπέμπει σε αναφορές που αιφνιδιάζουν.



Μέσα στα αυστηρά δομημένα 17 κεφάλαια, με πολλαπλά υποκεφάλαια, ο Μωραΐτης διευρύνει μεθοδικά την συμβατική έννοια του τοπίου, πέρα από το φυσικό υπόβαθρο του τόπου, εντάσσοντας τα ανθρωπογενή του στοιχεία και επεκτείνοντάς την με το επίθετο «πολιτισμικό» και «πολιτισμικό τοπίο». Οπότε και οι κτιριακές κατασκευές, όπως και κάθε κατασκευή υποδομής αποτελούν στοιχεία του τοπίου. 




Στο πλαίσιο αυτό ο αναγνώστης ξεφυλλίζοντας τον εξαιρετικά πυκνογραμμένο αυτό τόμο, ανακαλύπτει από πρώτη ματιά, μέσα από αναπάντεχες πτυχές του, ένα παλίμψηστο από εικόνες έργων τέχνης, από τη βυζαντινή βραχογραφία μέχρι και  τη σύγχρονη τέχνη, αλλά και έργων αρχιτεκτονικής, μαζί με τα πορτρέτα σημαντικών θεωρητικών και αρχιτεκτόνων. 



Διπλωματικές εργασίες στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, κηποτεχνικές διαμορφώσεις, πληθώρα σκαριφημάτων του συγγραφέα, αφίσες, τοπογραφικά διαγράμματα, συμμετοχές σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, ερευνητικά προγράμματα,  παράλληλα με πληθώρα από επιστημονικές και επιστημικές συνάφειες.







Και μετά από όλα αυτά, διατρέχοντας τις πυκνές σελίδες του τόμου, και προσπερνώντας τον πολυσύνθετο και ενίοτε δυσνόητο λόγο, με ιδιάζουσα δομή και απρόσμενο λεξιλόγιο, οδηγούμεθα στα καταληκτικά συμπεράσματα, που αναφέρονται σε μια διδακτική μεθοδολογία για τον τοπιακό σχεδιασμό, τη συσχέτισή της με τον αρχιτεκτονικό και αστικό σχεδιασμό και το γενικότερο τοπίο των αναφορών του πολιτισμικού καθορισμού της.


Εντύπωση προκαλεί η αφετηρία για την συγγραφή αυτού του τόμου. Πρόκειται για τον μύθο του Ακταίωνα, που αφηγείται την δραματική μεταμόρφωση του ήρωά του σε ελάφι που κατασπαράσσεται από τα σκυλιά του, τα οποία θα μεταμορφωθούν σε αστερισμό. Μια προκλητική και ευνοϊκή αναφορά, σημειώνει ο συγγραφέας, ώστε να αναφερθούμε στην αλλαγή των μορφών, που ξεκινά από την περιγραφή μιας διδακτικής μεθοδολογίας και μιας μεθοδολογίας σχεδιασμού, προκειμένου να εξελιχθεί σε ένα λόγο παραληρηματικό για αλλαγές μορφών για επάλληλους μετασχηματισμούς από τις πολιτικές πολιτισμικές προσεγγίσεις στη φύση και από τις φυσικές αναδύσεις στη νοητική, πολιτισμική επεξεργασία.


2.

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΗΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ


Η Αναστασία Γεωργιάδη, ο Ηλίας Γιαννικόπουλος, ο Γιώργος Γιαξόγλου, ο Βασίλης Γκανιάτσας, ο Μανόλης Κορρές, ο Αργύρης Πετρονώτης και η Μαρία Τσούπη συμμετέχουν με άρθρα τους στον συλλογικό τόμο με τίτλο Εγχειρίδιο της Λαγκαδινής Παραδοσιακής Τέχνης της Πέτρας.
Μία έκδοση από το μη κερδοσκοπικό Σωματείο με την επωνυμία «Φίλοι Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής» και με διακριτικό τίτλο «ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ» με έδρα την Αθήνα, και σε επιστημονική επιμέλεια του Βασίλη Γκανιάτσα. Ένα εγχειρίδιο για την παραδοσιακή τέχνη της πέτρας, που εστιάζει και αναδεικνύει τις ιδιομορφίες της τέχνης και αναγνωρίζει το ιδιαίτερο είδος γνώσης που χαρακτηρίζει αυτή την τέχνη.


Για τη συγγραφή αυτού του εγχειριδίου με τις 400 σελίδες, αξιοποιήθηκαν ευρήματα από πολλές και διαφορετικές πηγές, από το αρχειακό υλικό, από εργολαβικά συμβόλαια, υλικό από αποτύπωση σημαντικών και εμβληματικών χτισμένων παραδειγμάτων της Παραδοσιακής Λαγκαδινής Τέχνης της Πέτρας, προφορικές μαρτυρίες πρωταγωνιστών αυτής της τέχνης, συνεντεύξεις μαστόρων, ακόμα και πληροφορίες από κολλυβογράμματα σε τεφτέρια πρωτομαστόρων. Και μαζί με όλα αυτά συμπεριλαμβάνονται επιστημονικές μελέτες από πρωτοπόρους μελετητές της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, όπως ο αείμνηστος αρχιτέκτων, ιστορικός και αρχαιολόγος Αργύρης Πετρονώτης και οι συνεχιστές του.







Το εγχειρίδιο διαρθρώνεται σε 4 ενότητες. Η πρώτη περιλαμβάνει μια γενική θεώρηση της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και αναφέρεται στα χαρακτηριστικά της μαστορικής τέχνης, η δεύτερη εστιάζει στην συγκρότηση της μαστορικής τέχνης, μέσα από την εμπειρία δασκάλων και μαθητών με αναφορές στα υλικά δόμησης και τα εργαλεία. Στην τρίτη ενότητα παρουσιάζεται το ιστορικό-κοινωνικό πλαίσιο της γέννησης της Παραδοσιακής Λαγκαδινής Τέχνης της Πέτρας, με αναφορές στην τυπολογία των κτισμάτων ιδιωτικής και δημόσιας αρχιτεκτονικής, ως πεδία εφαρμογής αυτής της τέχνης των μαστόρων και στην τελευταία ενότητα περιλαμβάνονται οι δράσεις του σωματείου Άνθη της Πέτρας για τη διάσωση της τέχνης μέσα από τη διοργάνωση των θερινών εργαστηρίων στα Λαγκάδια.



Ευχαριστώ τον φίλο αρχιτέκτονα Γιώργο Γιαξόγλου, ερευνητή και υπερασπιστή της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, που με έδρα την Σπάρτη, επίμονα καταγράφει, αποτυπώνει και ταξινομεί συστηματικά επιλεγμένα κτίρια σε οικισμούς της ευρύτερης περιοχής. Στην συγκεκριμένη έκδοση εντάσσεται μια εξαιρετικά συγκροτημένη αναφορά στο παραδοσιακό κτίριο κατοικίας της Πελοποννήσου με τίτλο Λαγκαδινό Ανωκάτωγο Μακρυνάρι, ένα αναλυτικό κείμενο με ενδιαφέρουσα εικονογράφηση που ξεκινά με κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο στην Πελοπόννησο από τον 13ο-20ο αιώνα.


3.
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Συμπληρώνοντας 30 χρόνια λειτουργίας




Ένας καλαίσθητος τόμος με ένα απέριττο εξώφυλλο, εκδόθηκε πρόσφατα με πρωτοβουλία της τεχνοκριτικού Μαρίας Μαραγκού και αναφέρεται στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Κρήτη. Μια πολύτιμη έκδοση που αποκαλύπτει την επιμονή και τον μόχθο εδώ και 30 χρόνια μιας ευαίσθητης γυναίκας, αφοσιωμένης στο χώρο της τέχνης και της αρχιτεκτονικής και είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί στο Ρέθυμνο ένα μοναδικό μουσείο σύγχρονης τέχνης. Ένα περιφερειακό και ενεργό μουσείο, το οποίο σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Τάσος Μπίρης, όπου πέρα από τις πετυχημένες περιοδικές εκθέσεις, έχει καταφέρει να συγκεντρώσει έναν μεγάλο αριθμό έργων σημαντικών ελλήνων και ξένων εικαστικών στην συλλογή του.


Απόψεις από το εσωτερικό του Μουσείου

Η Mαρία Mαραγκού γεννημένη σε ένα σπίτι γεμάτο αγάλματα προπλάσματα του εικαστικού Γιάννη Γιαννακάκη μεγάλου αδερφού της μητέρας της, συγκέντρωσε μετά το θάνατο του τα έργα του από όλη την οικογένεια ενώ ήδη είχε και ένα μεγάλο αριθμό έργων από τη συλλογή του συζύγου της και όλα αυτά αποτέλεσαν προίκα της τότε δημοτικής πινακοθήκης «Λ. Κανακάκης» που εξελίχθηκε στο μουσείο σύγχρονης τέχνης. Ένας θεσμός που υποδέχεται παράλληλα το κέντρο σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας τα εικαστικά εργαστήρια εκπαιδευτικά προγράμματα και σειρά διαλέξεων παράλληλα με τις περιοδικές εκθέσεις. Η μόνιμη συλλογή είναι πλουραλιστική, ζωγραφική ενός τελάρου ή ζωγραφική που βγαίνει από το τελάρο, γλυπτική, αντικείμενα στο χώρο, χαρακτική, φωτογραφία, πολλαπλά μέσα, και βίντεο. Καλύπτει επαρκώς τα κύρια ρεύματα της τέχνης από το 1950 ως τις μέρες μας. Την καλαίσθητη αυτή έκδοση επιμελείται η ιστορικός τέχνης Δρ. Σοφία Κατόπη.


Ξεφυλλίζοντας τις 350 σελίδες του καλαίσθητου αυτού δίγλωσσου τόμου, με τα 750 έργα των 213 σύγχρονων ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών της μόνιμης συλλογής του μουσείου, ξεχώρισα έργα του Νίκου Aλεξίου, του Γιάννη Αδαμάκου, του Γιάννη Γαϊτη, της Κατερίνας Ζαχαροπούλου, της Όπυ Ζούνη,


του Γιώργου Ζογγολόπουλου, του Πέτρου Ζουμπουλάκη, του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου, της Λίζη Καλλιγά, της Νίκης Καναγκίνη, του Χρήστου Καρρά,


του Μιχάλη Κατζουράκη, του Νίκου Κεσσανλή, του Χάρη Κοντοσφύρη, του Γιώργου Λαζόγκα, του Γιώργου Λάππα, του Γιάννη Λασηθιωτάκη, της Καλλιόπης Λαιμού,



του Στάθη Λογοθέτη, και της Μαρίας Λοϊζίδου, του Μιχάλη Μανουσάκη, του Τάσου Μαντζαβίνου, του Γιάννη Μίχα, του Κυριάκου Μορταράκου, του Χρήστου Μποκόρου,


του Χρόνη Μπότσογλου, του Γιάννη Μπουτέα, του Δημήτρη Μυταρά, της Μπίας Ντάβου, του Ζάφου Ξαγοράρη, του Γιώργου Ξένου, της Λήδας Παπακωνσταντίνου, του Άγγελου Παπαδημητρίου, του Ηλία Παπαηλιάκη, της Ρένας Παπασπύρου, της Άρτεμις Ποταμιάνου, του Πάρι Πρέκα, του Γιώργου Ρόρρη, της Χρύσας Ρωμανού, του Στέλιου Σκοπελίτη, του Δημοσθένη Σκουλάκη, του Άγγελου Σκούρτη, του Βασίλη Σκυλάκου, του Σωτήρη Σόρογκα,



του Γιάννη Σπυρόπουλου, της Άσπας Στασινοπούλου, του Κώστα Τσόκλη, του Παύλου Φυσάκη του Πάνου Χαραλάμπους, του Γιώργου Χατζημιχάλη,


του Νίκου Χουλιάρα, και του Γιάννη Ψυχοπαίδη. Ξεχώρισε το αφιέρωμα στα έργα του Λευτέρη Κανακάκη, που συνοδεύεται με ένα κείμενο του Αντώνη Βολανάκη.


Το μουσείο βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου, στη σκιά του βενετσιάνικου κάστρου της φορτέτσας σε ένα παλιό οθωμανικό κτίριο που στέγασε μια από τις πρώτες βιοτεχνικές μονάδες της πόλης. Αργότερα μετατράπηκε σε σαπωνοποιείο και διατηρήθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1970. Στη συνέχεια περιήλθε στην ιδιοκτησία του δήμου Ρεθύμνης και το 1992 ξεκίνησε να λειτουργεί ως δημοτική πινακοθήκη. Το 1995 εντάχθηκε στο εθνικό πολιτισμικό δίκτυο πόλεων και ιδρύθηκε το Κέντρο Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας και το 2009 με τη χρηματοδότηση του Γ΄ Κοινοτικού Προγράμματος Στήριξης, ολοκληρώθηκε η μετατροπή του στο Νέο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σύμφωνα με τη μελέτη του Τάσου Μπίρη. Ο χώρος αυτός ενοποιήθηκε  με τα διπλανά  κτίρια, διατηρώντας το παλιό βιομηχανικό κέλυφος και έτσι διαμορφώθηκε ένας σύγχρονος μουσειακός χώρος περίπου 1000 τ.μ. 


Πολύτιμο συμπλήρωμα αυτής του τόμου είναι ένας μικρότερος κατάλογος των δραστηριοτήτων του μουσείου, στον οποίο καταγράφονται οι περιοδικές εκθέσεις, οι εκδηλώσεις, οι συνεργασίες, τα εκπαιδευτικά και τα μουσείο-παιδαγωγικά προγράμματα που έχουν πραγματοποιηθεί στο μουσείο που ξεκινάει από το 1992 μέχρι το 2017, συμπεριλαμβάνοντας και τις 160 εκθέσεις ελλήνων και ξένων δημιουργών, ατομικές και ομαδικές.


4.
ΑΡΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Εντός εκτός και επί τα αυτά
ΦΩΤΟΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΑ. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ.



Πολυπράγμων και πολυγραφότατος ο Άρις Γεωργίου, γέννημα θρέμμα της Θεσσαλονίκης, με σπουδές αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας, ακολούθησε μια πλουραλιστική και περιπετειώδη ενασχόληση ξεκινώντας με μεταφράσεις, συνεργασίες με το ραδιόφωνο, αλλά και με τη ζωγραφική, και την φωτογραφία, πραγματοποιώντας από το 1977 σειρά εκθέσεων.




Έγινε γνωστός από τις διεθνείς εκδηλώσεις φωτογραφίας και συνέβαλε στην ίδρυση του ελληνικού μουσείου φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη. Διοργάνωσε τις πετυχημένες εκδηλώσεις της φωτογραφικής συγκυρίας εντάχθηκε με το διοικητικό συμβούλιο του μακεδονικού κέντρου σύγχρονης τέχνης και έγινε και διευθυντής του μουσείου φωτογραφίας θεσσαλονίκης.



Λατρεύει την τζαζ, δημοσιεύει σε  περιοδικά και βεβαίως έχει την ευθύνη για αμέτρητα κείμενα και μεγάλη σειρά εκδόσεων. Τελευταία του κατάκτηση αποτελεί η  καινούργια του έκδοση από το βιβλιοπωλείο της ΕΣΤΙΑΣ, με τίτλο εντός εκτός και επί τα αυτά και υπότιτλο ΦΩΤΟΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΑ. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ.




Μια ελκυστική  και παράδοξη  έκδοση με μεγάλο αριθμό κειμένων και φωτογραφιών που κατανέμονται σε 4 ενότητες, με τίτλους: των ΤΟΠΩΝ, της ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, του ΘΥΜΙΚΟΥ και της ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ, και των ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ και των ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΩΝ. Ελκυστικά κείμενα, εντυπωσιακές και απρόσμενες φωτογραφίες συνθέτουν ένα παράδοξο αυτοβιογραφικό παλίμψηστο. Το βιβλίο πρόκειται να παρουσιαστεί στις 24 Απριλίου 2024 στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ στην οδό Σταδίου.


Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση